***
Pan Jezus: Grzech czwarty.
Kolejny bożek, którego czczą Moi kapłani to świat wraz ze swoimi przyjemnościami, rozrywkami i pokusami.
Żądza świata jest równie silna jak namiętność. Przeciwstawia przyjemność duchowi umartwienia. Kapłani chcą dogonić świat, chcą mu zaimponować, chcą się nim cieszyć i czerpać z niego pełnymi garściami. Świat pełen jest jednak niebezpieczeństwa, a kapłan ma świat zbawić. Kapłan porwany przez ducha świata, przestaje zauważać grzech. Początkowo przyzwyczaja się do niego, aby później zupełnie go zaakceptować. Tym samym traci poczucie własnej misji i zatraca swoją tożsamość.
Świeca, która nie jest zapalana nie jest nikomu potrzebna i dlatego kapłani gubią się w swoich pasjach, podróżach, przyjaźniach i ambicjach. Nie rozumiejąc dłużej kim są. Starają się za wszelką cenę nadać sobie wartość, mierząc się kategoriami świata. Wiedza, posiadanie i ciało stają się ich siłą przebicia. Wykształcenie i tytuły, samochody i sport czynią kapłana interesującym we własnych oczach. Dla Mnie jednak nie tylko tracą własną tożsamość, ale przede wszystkim wiarę i zdolność do przyjmowania i rozlewania łaski na świat.
Kapłan musi żyć w zjednoczeniu ze Mną. W swoim ciele ponawiać Moją Ofiarę. Składać się na Ołtarzu całopalenia. Msza św. powinna być centrum kapłańskiego życia. Wszelka inna działalność jest rzeczą drugoplanową. Jeśli kapłan oderwie ode Mnie swoje serce, a zatraci je w świecie, świat szybko przekona go o bezcelowości jego ofiary. Wszystko to jest bowiem głupstwem w oczach świata. Pierwszą powinnością kapłana jest zatem codzienne zjednoczenie się ze Mną ukrzyżowanym. Poszukiwanie Mojej Woli i praca nad nawiązaniem głębokiej i silnej więzi naszych serc.
Życie kapłańskie jest naśladowaniem Mojego życia, życia poświęconego Bogu, życia pełnego umartwienia i rozczarowań. Życia wydanego na ofiarę dla Boga. Kapłan zanurzony w świecie nie zniesie takiego życia. Opuści Mnie, bo wyrzeczenia bez głębszego ich pojmowania nie są możliwe. Bez wiary życie kapłańskie jest więzieniem pełnym ograniczeń. Z wiarą jest życiem królewskim, pełnym możliwości czynienia dobra władzą i mocą samego Boga.
A teraz przyjrzyj się własnemu sercu. Jak wiele w nim myśli, które rozpraszają cię na modlitwie? Zapisuj te myśli i zobacz, jak wielu mam konkurentów do twojego serca. Zobacz, co odciąga cię od myślenia o Mnie. Sporządź tę listę podczas modlitwy i przyjrzyj się jej dokładnie. Zobaczysz tam twoje serce, bo gdzie skarb twój, tam będzie i twoje serce.
Zastanów się, czy są miejsca, w które udajesz się bez kapłańskiego stroju i dlaczego? W tych miejscach nie chcesz być kapłanem. Wyrzekasz się Mnie. To są Moi konkurenci. Jak małżonek zdejmuje obrączkę przed zdradą, tak kapłan zdejmuje koloratkę. Jeśli wstydzisz się Mnie przed światem, dlaczego Mnie poślubiłeś w Sakramencie Kapłaństwa? Czy z miłości? Zjednoczyłem się z tobą, konsekrując cię dla Mojego Ołtarza. Czy w godzinie naszego spotkania Ja będę wstydził się ciebie? O, jak wielki będzie to wstyd.
A jeśli nosisz Moją szatę, noś ją z godnością. Bądź dumny z tego, że zechciał cię sam Bóg. Wybrałem cię dla siebie i ochroniłem przed światem. Jeśli do niego wracasz, wchodzisz tam na własne ryzyko, że możesz już w nim pozostać. Łaska, którą nosisz, jest przechowywana w glinianym naczyniu. Pamiętaj o tym, że jesteś prochem i pyłem, który wybrałem, aby rządzić, panować i pokonywać świat zła w ludzkich duszach.
Rozważaj dziś, co jest twoim powołaniem i które z twoich pragnień rozmijają się z nim.
Proś Mnie, abym odebrał ci pragnienie czegokolwiek, co jest poza Moją Wolą.
http://jasnagora.com/galeria-n1.php?ID=3173
Ratuj wszystkich tych pyszałków, którym sie zdaje, że są w porządku lecz lawirują w niepojętym brudzie...
