Psalmy i nie tylko

[emilia]

List do Filipian 2,1-4

”Bracia: jeśli jest jakieś napomnienie w Chrystusie,
jeśli jakaś moc przekonująca Miłości,
jeśli jakiś udział w Duchu,
jeśli jakieś serdeczne współczucie,
dopełnijcie mojej radości przez to,
że będziecie mieli te same dążenia:
tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego,
a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały,
lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie.
Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.
Niech was ożywia to dążenie, które było w Chrystusie Jezusie.”


Uznać bliźniego za mądrzejszego.
Łatwiej, gdy to ktoś mądrzejszy, bo starszy - tłumaczymy sobie - miał czas się nauczyć, trudniej, gdy „wyżej stojący” od nas są dużo młodsi.
Gdy trzeba więc pokornie słuchać własnych dzieci, znosić ich pouczanie, jeśli nie pogardę.
Starość nie radość, nie ma rady.
Albo właśnie jest - ta Pawłowa.

[emilia]

Szklanka do połowy pusta

Księga Koheleta 1,2-11

”Marność nad marnościami - powiada Kohelet - marność nad marnościami, wszystko marność.
Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem?
Pokolenie przychodzi i odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy.
Słońce wschodzi i zachodzi i na miejsce swoje spieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi.
Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia.
Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie.
Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami.
Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem.
To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.
Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: - patrz, to coś nowego, to już to było w czasach, które były przed nami.
Nie ma pamięci po tych, co dawniej żyli, ani po tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia o tych, co będą potem.”


***

Uroda tej księgi jest oczywista. Uroda właśnie, piękno, choć nie tyle słów, ile myśli. Jest to księga Biblii szczególnie słabo pasująca do jej - Pisma Świętego - obrazu jako katechizmu. Trzeba rzecz owego Koheleta czytać jak poezję, nie pytając, czy autor miał rację. Nie jest jednak ateistą czy agnostykiem, choć o Bogu prawie nie mówi. Właśnie prawie - np. kończy swoje myśli tak: „Istotą wszystkiego, czegoś wysłuchał, jest, byś Boga się bał i przykazań Jego przestrzegał. To jest obowiązek każdego człowieka. Bóg przywiedzie bowiem każdy uczynek przed sąd, wszystko, co utajone: i dobre, i złe" (przekład Biblii Poznańskiej, tamte wersy przeznaczone na dzisiaj - z Biblii Tysiąclecia). Co prawda, te wersety dopisał pewnie redaktor, a może też i poprzednie zdania - ale ów morał nie jest wcale ważny. Wartością księgi olbrzymią jest ów bezmiar melancholii, zapis depresji, manifest pesymizmu. Poglądy na nasz los równie prawdziwe, jak ich przeciwieństwo - śpiew „Alleluja". Albowiem szklanka jest do połowy pusta i do połowy pełna zarazem.

[emilia]

Któż jest Bogiem?

Księga Przysłów

”Proszę Cię o dwie rzeczy, nie odmów mi, nim umrę: kłamstwo i fałsz oddalaj ode mnie, nie dawaj mi bogactwa ni nędzy, żyw mnie chlebem niezbędnym, bym syty nie stał się niewierny i nie rzekł - A któż jest Panem? lub z biedy nie począł kraść i imię mego Boga znieważać.”

O co powinienem prosić Boga przed śmiercią? W ogóle to o niewiele, bom na starość obdarowany ogromnie. Też dobrami materialnymi. Całe życie miałem pieniędzy niewiele, mimo oszczędzania przechodzącego w skąpstwo, teraz emeryturę mam wysoką, a i dorabiam jeszcze.

Czy „będąc syty staję się niewierny"? Jeśli jestem niewierny, to chyba nie z sytości. Myślę, że jeszcze nie stałem się rozrzutny: przyzwyczajenie jest drugą naturą... Jeśli przewraca mi się w głowie i lekceważę Boga, jeśli pytam „A któż jest Panem?", to nie z racji majątku, tylko ze zbyt dobrego mniemania o sobie; o swojej wiedzy teologicznej, o swej zdolności rozumienia spraw Bożych, rozstrzygania własnych problemów moralnych. Może jestem za mało posłuszny nauczaniu mego Kościoła. Może za ostro krytykuję jego władze.

Wydaje mi się jednak, że w „Gazecie Wyborczej", w mym blogu nie mogę nic owijać w bawełnę, dyplomatyzować. Piszę dla ludzi najczęściej bardziej ode mnie krytycznych, których razi każda mowa „ezopowa", drażni wszystko, co traci wykrętem. Żeby być wiarygodny, muszę wykładać kawę na ławę. Dopiero wtedy czytelnicy uwierzą, że naprawdę myślę to, co piszę. A przecież bronię Kościoła, jego (i mojej) wiary, nie tylko wybrzydzam.

Staram się pokazywać, czym katolicyzm nie jest, choć wiele na to wskazuje. Taką sobie obrałem apologię, taką formę apostolatu.

A na pytanie: „Któż jest Panem?" odpowiadam, że jest On Miłosierdziem. W innego Boga uwierzyć mi trudno - i nie tylko mnie.

[emilia]

PSALM 61

Słuchaj, o Boże, mojego wołania,
Zważ na moją modlitwę!
Wołam do Ciebie
Z krańców ziemi,
Gdy słabnie moje serce:
Na skałę zbyt dla mnie wysoką
Wprowadź mnie,
Bo Ty jesteś dla mnie obroną,
Wieżą warowną przeciwko wrogowi.
Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku,
Uciekać się pod cień Twoich skrzydeł!

Bo Ty, o Boże, wysłuchujesz mych ślubów
I wypełniasz życzenia tych, co się boją Twojego imienia.
Przymnażaj dni do dni króla,
Lata jego przedłuż z pokolenia na pokolenia!
Niech na wieki króluje przed Bogiem;
Ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.
Wówczas będę zawsze imię Twe opiewał
I dnia każdego wypełniał me śluby.


+++



+++

[emilia]

KSIĘGA MĄDROŚCI 4,7-15

Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek.
Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy:
Sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane.
Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość, i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony.
Zabrany został, by złość nie odmienia jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy:
Bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł.
Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele.
Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości.
A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca,
Że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność.

[emilia]

(Koh 3,1-11)

Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod
niebem: Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas
wyrywania tego, co zasądzono, czas zabijania i czas leczenia, czas
burzenia i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i
czas pląsów, czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot
cielesnych i czas wstrzymywania się od nich, czas szukania i czas
tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, czas rozdzierania i czas
zszywania, czas milczenia i czas mówienia, czas miłowania i czas
nienawiści, czas wojny i czas pokoju. Cóż przyjdzie pracującemu z trudu,
jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się
nią trudzili. Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet
wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł,
jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.

[emilia]

(1 Kor 15,35-37.42-49)

Powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli?
W jakim ukazują się ciele? O,niemądry!
Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze.
To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać potem,
lecz zwykłym ziarnem, na przykład pszenicznym lub jakimś innym.
Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem.
Zasiewa się zniszczalne - powstaje zaś niezniszczalne;
sieje się niechwalebne - powstaje chwalebne; sieje się słabe - powstaje mocne;
zasiewa się ciało zmysłowe - powstaje ciało duchowe.
Jeżeli jest ciało ziemskie powstanie też ciało niebieskie.
Tak też jest napisane:
Stał się pierwszy człowiek , Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym.
Nie było jednak wpierw tego, co duchowe,
ale to, co ziemskie; duchowe było potem.
Pierwszy człowiek z ziemi -ziemski, drugi Człowiek - z nieba.
Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy.
A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka],
tak też nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego.

[emilia]

...


(1 Kor 15,12-20)

Jeżeli głosi się, że Chrystus zmartwychwstał,
To dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania?
Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał.
A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara.
Okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga,
Skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że zmartwychwskrzesił Chrystusa.
Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał.
A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach.
Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie.
Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli.

[emilia]

...

Przyjdź Duchu Święty,
Napełnij serca Twoich wiernych
i rozpal w nas ogień Twojej Miłości.
Ześlij Twojego Ducha,
A powstanie życie i odnowisz oblicze ziemi.
Duchu Święty napełnij nas łaską Swoją
I prowadź do naszego nowego miejsca wspólnoty
i nowego miejsca modlitwy.
Amen.




Duchu Święty, Boże
Który światłem z nieba
Ubogacasz jednostki i narody
Prowadząc pokolenia wszystkich wieków
Do wspólnoty we wierze
Racz napełnić ich umysły łaską
I ożywić ich serca ogniem miłości
Aby wszyscy umocnieni
Darami nadprzyrodzonymi
Służyli Ci ochotnie
I doszli do pełnej jedności z Tobą
Który żyjesz i królujesz
Na wieki wieków
Amen.
[/color]

[emilia]

**** ****


Panie naucz mnie milczeć
naucz milczeć mój język
i moje wargi
Naucz milczeć moje serce
Naucz mnie nie odpowiadać
na źle postawione pytania
i fałszywe oskarżenia
Naucz mnie milczeć
nawet kiedy mówię

Naucz mnie milczeć
kiedy chcę krzyczeć
kiedy milczenie boli
Naucz mnie nie skarżyć się
nie mówić o zmienności życia
jak ciężkie ono
jak mało w nim wszelkiego sensu

Naucz mnie sensu milczenia
i milczenia sensu

Naucz mnie abym i w śmierci milczał
bo są tacy których śmierć
krzyczy zawczasu do samego nieba

Naucz mnie modlitwy
która jest tęsknotą
i o nic nie prosi

Naucz mnie milczeć
zwłaszcza wobec tych
których kocham
niech nigdy słowo
od nich mnie nie rozdzieli

Naucz mnie milczenia
chorego zwierzęcia
milczenia chmury deszczu trawy
milczenia wieczoru i nocy
milczenia dobroci
i wdzięczności
Panie naucz mnie milczenia snu
milczenia wszystkich moich umarłych

Naucz mnie Panie
swojego milczenia!